Napady wilczego głodu przeplatane drakońską dietą, ćwiczeniami oraz ciągłe kontrolowaniem masy ciała to charakterystyczne objawy bulimii. Nie jest to choroba, którą łatwo odkryć nawet najbliższym członkom rodziny, gdyż chorzy starannie kryją się ze swoim problemem. Na co należy zwrócić uwagę, by rozpoznać chorego na bulimię?
Jak zaobserwować bulimię?
Chorzy na bulimię starają się ukryć swoje problemy. Na napady obżarstwa pozwalają sobie w nocy lub w ciągu dnia, gdy członkowie rodziny przebywają poza domem. W obecności rodziny starają się kontrolować. Są jednak pewne symptomy, które pomagają zauważyć, że osoba ma problemy z odżywianiem.
Jednym z symptomów jest ciągła uwaga skierowana na swój wygląd oraz wagę. Częste ważenie się, liczenie kalorii czy ciągłe czytanie o dietach i sposobach odżywiania to sygnały, że osoba jest bardzo skoncentrowana na swoim wyglądzie. U chorej osoby można również zauważyć wychodzenie do toalety po posiłku. Odgłosy wymiotów często zagłuszane są odkręcaniem wody, spłuczką toalety czy włączaniem głośnych urządzeń, takich jak suszarka do włosów.
Po napadach głodu chory zmusza się do wymiotów, stosuje środki przeczyszczające lub moczopędne. Drugim wariantem są głodówki oraz intensywne ćwiczenia, które pozwalają na utrzymanie prawidłowej wagi. Cykle te powtarzają się, a osoba chora nie jest w stanie samodzielnie zapanować nad przymusem obżerania się.
Jak wygrać z chorobą?
Skutki bulimii są widoczne dla całego organizmu, który jest wyczerpany takim stylem życia. Uszkodzenie gardła, przełyku, powiększenie ślinianek, odwodnienie czy zaburzenia rytmu serca to podstawowe skutki bulimii, z którymi muszą zmierzyć się chorzy.
Uszkodzenie szkliwa zębów czy skóry rąk to skutki bulimii, które powinny wzbudzić czujność rodziców, którzy zaobserwują to u swoich dzieci.
Leczenie bulimii to proces długotrwały, który musi być nadzorowany przez lekarza, psychiatrę oraz dietetyka. Bardzo ważne jest również wsparcie rodziny. Chory musi z pomocą psychiatry dojść do sedna swoich problemów, dzięki temu powoli będzie odzyskiwał kontrolę nad swoim życiem.
Kolejnym etapem jest nauka jedzenia, która polega na przyjmowaniu kilku małych posiłków pod kontrolą lekarza. Osoba chora jest obserwowana, by nie mogła zmusić się do wymiotów.
Bulimia jest chorobą, która rozwija się w ciszy i w tajemnicy przed rodziną i przyjaciółmi. Skutki bulimii to nie tylko osłabienie całego organizmu, ale przede wszystkim utrata kontroli nad własnym życiem. Leczenie polega na stopniowej nauce panowania nad jedzeniem oraz znalezieniem przyczyn takiego postępowania.