Wielu ludzi po czterdziestce – a tym bardziej po pięćdziesiątce czy sześćdziesiątce – żyje z przekonaniem, że na poważną zmianę jest już za późno. „Taki już jestem”, „przegapiłem swoją szansę”, „terapia to coś dla młodych” – to myśli, które skutecznie blokują przed sięgnięciem po pomoc. Tymczasem rzeczywistość pokazuje coś zupełnie innego: każdy moment życia może być początkiem czegoś nowego. Terapia uzależnień po 40. roku życia to nie akt desperacji, ale wyraz odwagi i dojrzałości.